Ljóðabók vélarinnar

 ~~ To my love that hated me. ~~

Ó, þeir eru fleiri, sem þola þá kvöl ei kanna.
Endalaus dofi flæðir um líkamann.
Ég hafði verið notaður m.a. við að við séum?
Fyrst svo skær, en svo vakna ég við þig tala við hana.
Af hverju hafnaði hjarta mitt spilar nýjan tón.

Hann langar svo að breyta.
geymdu þitt góða hjarta, ég eftir á götunni.
Almúgann svo í magann verk.
þegar þetta mátti en ekki leynt í musterinu að ganga.
Horfi í draumsýn minni og þá er mér rótt.

hlýtt sýkt sorgmætt og lúið eitthvað við þig?
Um eilífð verður ei blíð Hún mun aldrei þvara.
Máttu þó aldrei nema fis!
En upp fyrir sjálfum sér.
Og mikið er um annað augað – út um dyrnar.